با گذشت ۳۵ سال، همچنان انقلاب اسلامی ، پدیده‌ای منحصر به فرد است. این انقلاب، انقلاب اندیشه است و تئوری جدیدی را در رابطه دین از سویی و سیاست و اقتصاد فرهنگ و… از سوی دیگر مطرح کرده است. امام(ره) مدعی بود که دین برای رشد و تعالی فردی بشر و مدیریت جامعه انسانی توامان برنامه دارد و این برنامه در عصر غیبت امام معصوم نیز تعطیل بردار نیست.
این گفتمان در عرصه اقتصادی، اقتصاد مقاومتی را مطرح می‌کند و مدعی است که با مقاوم ساختن اقتصاد ملی، و جاری ساختن روحیه جهادی در عرصه اقتصادی، با آزادساختن انرژی آحاد جامعه که در زیر سهم خواهی و انحصارگرایی بلوکه شده است، می‌توان بر مشکلات اقتصادی فائق آمد.
این روزها خیلی ها از دیدن پراید جلیلی، ذوق زده شده‌اند ولی مواظب باشیم که این گفتمان را به پراید سواری تقلیل ندهیم. سعید جلیلی از گفتمانی حداکثری حرف می‌زند که ساده زیستی، اخلاق مداری، دوری از شعارگرایی و… تنها بخشی از این گفتمان است و عملکرد برخی از مسئولین نظام باعث شده است که این مسئله تبدیل به پدیده‌ای در عرف سیاسی جامعه ما شود و به جای تعجب از مشی دیگران، از پرایدسواری جلیلی تعجب کنیم.
گفتمان حیات طیبه، گفتمانی حداکثری است و براین باور است که قادر است با دریافتی صحیح از دین، بر مشکلات فرهنگی، سیاسی و اقتصادی فائق آید.
این گفتمان مدعی است که در عرصه بین الملل، مقاومت انقلابی و عدم سازشکاری راهگشاست و صحت این مدعا را در سال های اخیر به اثبات رسانده است.
بخشی از گفتمان حیات طیبه نیز، بازگشت به اصول انقلابی و مدیریت انقلابی است که در ساده زیستی مسئولین، منش‌های تبلیغاتی و اخلاق محوری تجلی پیدا می کند. این اصول انقلابی، در گفتمان حیات طیبه فقط طریقیت ندارد و خودش به عنوان موضوعی قابل پیگیری مطرح است که نمی توان از آن عدول کرد اما این، همه‌ی گفتمان نیست.
این گفتمان، داعیه دار سبک خاصی از حکومتداری است که نمی‌توان آن را با هیچ‌یک از نظام های سیاسی دنیا مقایسه کرد. گفتمان انقلابی، نگاهی حداکثری به اداره زندگی فردی و اجتماعی بشر دارد که ذیل مفهوم حیات طیبه از آن یاد می‌شود.
این گفتمان در حوزه تولید ثروت، مشخصه های خاص خودش را دارد که مبتنی بر ارزش کار و تولید حداکثری و مصرف حداقلی است، در حوزه اقتصاد و توزیع ثروت قائل به عدالت و توسعه متوازن است به گونه‌ای که ثروت فقط در بین اغنیا نچرخد(لکی لا یکون دوله بین الاغنیا) و بین آحاد جامعه توزیع گردد. مشارکت مردم هم در تولید و هم در توزیع ثروت، حداکثری است و تحقق چنین امری نیازمند آزاد شدن انرژی آحاد جامعه است.
در حوزه فرهنگ، رشد و تعالی فرهنگی جامعه به عنوان یک وظیفه قلمداد می شود و حاکمیت اجازه سکوت در این زمینه ندارد. در این نگاه ساختارهای متولی فرهنگ، در رهن و اجاره جریان‌های روشنفکری قرار ندارند و متولی هنر انقلابی هستند.
این گفتمان برای کارگزاران نیز وظایفی را برشمرده است که در زندگی فردی و منش مدیریتی خود، به آن مومن و عامل باشند. ساده زیستی، مشورت پذیری، شایسته سالاری، اخلاق‌مداری و تکلیف‌محوری و… مثال‌هایی هستند که می‌توان در این زمینه برشمرد.
اگر قرار است به جلیلی رای بدهیم، به گفتمان او رای خواهیم داد. گفتمان انقلاب اسلامی که در ذیل ولایت تعریف می شود برای اداره کشور حرف‌های زیادی برای گفتن و جاری‌ساختن دارد.
قالیباف: حاج قاسم را حسابی زدند! 
کربلای دیگر
امروزدرعراق